کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه Crypto به معنی رمزنگاری و Currency به معنی ارز تشکیل شده است، پس این واژه را می توان ارز رمز گذاری شده نامگذاری کرد اما چون این ترجمه کمی طولانی است، می‌توان گفت واژه “رمز ارز” بهترین ترجمه برای آن است.
رمز ارز یا ارز دیجیتال از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات و تراکنش های مالی استفاده می کند، به همین دلیل جعل این نوع ارزها بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن است.
بسیاری از رمز ارزها از سیستم های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند؛ بلاک چین یک سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره‌شده روی این سیستم، میان همه اعضای یک شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود. با استفاده از رمزنگاری و توزیع داده‌ها، امکان هک، حذف و دستکاری اطلاعات ثبت‌شده، تقریبا از بین می‌رود.
یک ویژگی مشخص رمز ارزها که در نتیجه استفاده از بلاک چین ایجاد شده است، این است که توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی شود و این باعث می شود حداقل از لحاظ تئوری در برابر مداخلات یا دستکاری ها مصون باشند، هرچند که از لحاظ عملی این مهم در برخی از آنها محقق نشده است.
کریپتوکارنسی به دو دسته کوین و توکن تقسیم می‌شود:
- کوین‌ها بلاک چین اختصاصی دارند؛ مانند بیت کوین
- توکن‌ها بلاک چین اختصاصی ندارند و بر روی بلاک چین سایر کوین‌ها کار می‌کنند؛ مانند چین لینک(Link) که توکنی بر پایه‌ی اتریوم است.
در ادامه، به توضیح تفاوت‌ها و ویژگی‌های کوین و توکن می‌پردازیم:
- ۰۰/۰۲/۱۲